Rock to Water

Vanuit Alice Springs ging onze roadtrip verder, in 6 dagen 2800 km richting het zuiden naar Adelaide. Dit stuk hebben we gedaan met een tour groepje van 20 mensen, in een minibusje door de outback. Alice Springs is misschien een bekende naam, maar het heeft maar 25.000 inwoners en voelt als een (beetje verpauperde) buitenwijk van een Amerikaanse stad. Wat het speciaal maakt, is dat er honderden kilometers rondom echt helemaal niks is: de ‘outback’. Dag één ging over de Stuart Highway naar Kings Canyon. We waren verbaasd over de hoeveelheid bomen en struiken die er nog staan, terwijl de grond rood en droog is. Bij Kings Canyon hebben we een lange wandeling gemaakt, rond en door de Canyon, die erg mooi was!

De volgende dagen hebben we Ayers Rock (Aborignal taal: Uluru) en the Olga’s (Kata Tjuta) bezocht, twee grote rotspartijen in de woestijn. Ook hier hebben we mooie wandelingen gemaakt. ’s Nachts sliepen we op een camping in ‘swags’: stevige ‘legerslaapzakken’ waar je je eigen slaapzak in legt, verder onder de sterrenhemel. Een heel aparte ervaring! Na zonsondergang was het koud, maar de swags hielden ons goed warm. Gelukkig zijn we geen slangen of wilde honden op de camping tegen gekomen! Het blijft natuurlijk Australie... https://www.youtube.com/watch?v=kdihHnaOQsk

Daarna was het nog een heel eind naar het zuiden om bij het water uit te komen. Twee lange dagen in het busje, met een stop in een opaal (edelsteen) mijn-stadje in de woestijn en in de Flinders Ranges, een gebied met ronde grasheuvels. Zo kwamen we vrijdag in Adelaide aan, na een lange trip door heel veel niks, erg indrukwekkende landschappen, en veel wild onderweg: emoes, kamelen, en heel veel kangaroes. Vanuit Adelaide zijn we meteen weer door gegaan naar de volgende bestemming: Barossa Valley. Een paar dagen rustig aan en wijn proeven bij de vele wijngaarden. Later meer!

Zon, zee, strand, natuur en (onder en bovenwater)leven!

Nu twee weken in Australie, en de temperatuur begint wat te wennen; ook niet zo moeilijk met elke dag 30 graden en zon. De eerste dag in Cairns zijn we gelijk het Great Barrier Reef op gegaan voor een drie daagse duik trip op een boot. We hebben haaien gezien (die niet gevaarlijk zijn), en grote schildpadden, en heel veel andere visjes en vissen. Je kan wel goed zien dat het rif al vrij veel dood koraal heeft, zonde dat zo’n mooi gebied niet beter beschermd wordt. Maar vooral in de ochtend zon hebben we gave duiken met veel mooie kleuren gemaakt, erg indrukwekkend als een schildpad van bijna 2 meter vlak langs je zwemt.

Daarna zijn we aan onze roadtrip begonnen, die vooral om natuur en water draaide. Van het regenwoud tot de zee, van krokodillen tot heel veel palmbomen. In zee is het niet overal veilig om te zwemmen vanwege dodelijke stinger kwallen, maar genoeg water over om in te plonzen met ook nog kratermeren, meertjes bij watervallen en in dorpen zijn openbare lagunes aangelgd waar je af kan koelen.

Uiteindelijk zijn we tot de Whitsundays gereden, een eilandengroep met tropische stranden. Hier hebben we het mooiste/witste strand ter wereld bezocht met een boottocht en zijn we uit een vliegtuig gesprongen! De parachutes werkten gelukkig goed en het uitzicht was fantastisch!

De eerste 1600km roadtrip zitten er alweer op. Morgen vertrekken we naar de outback, het midden van Australie, om aan het volgende avontuur te beginnen!

First stop: Seoul!

Ondertussen ruim een week onderweg, hoog tijd om deze site zijn eerste invulling te geven.

We zijn nu in Hong Kong, als eendaagse tussenstop vanuit Zuid-Korea naar Australie. Voor Nicole is de vakantie nu ook echt begonnen, na hele week congres in Seoul en twee presentaties (inclusief een prijs voor beste poster).

Voor Arjan alle gelegenheid om er op uit te trekken samen met drinkebroeder Wietse, die zich ook gemeld had in Seoul: door de stad struinen, een potje voetbal kijken, een paar dagen de stad uit richting Sokcho aan de Noordoostkust, en de natuur in om her en der een berg op te lopen.

Conclusies dan. 1: In Seoul zijn vooral veel mensen, eettentjes en tempels. 2: In Zuid Korea kunnen ze niet zo heel goed voetballen. 3. Vanaf een berg heb je uitzicht.

En vanaf nu echt samen vakantie!

Tijd voor een nieuw avontuur!

Welkom op onze reis-log, die nu eigenlijk nicolevanklinkenarjanthomas.reismee.nl zou moeten heten. Maar omdat dat zo lang is, houden we het maar wat het nu is.

Donderdag vertrekken we naar de eerste bestemming: Seoul!

Hier zullen we af en toe wat typen en foto's neerzetten van onze avonturen! Als je het gelijk wilt weten als er iets nieuws staat, kun je je aanmelden voor de e-mail lijst, rechtsonder deze pagina!

Groetjes, Arjan en Nicole

Herfst in Montreal

Vorige week vrijdag was het eindelijk zo ver, een weekje ‘vakantie’, want Arjan kwam op bezoek! Door de weeks moest ik ’s morgens gewoon werken, maar was ik ’s middags vrij. En maandag was het Thanksgiving in Canada, dus sowieso een vrije dag. Thanksgiving wordt hier niet echt gevierd, maar wordt vooral gezien als ‘lekker een extra vrije dag’. Vorige week zondag en maandag hadden Arjan en ik het plan om de stad uit te gaan, en we waren dus ook niet de enigen met dat plan.

De eerste bestemming was Mont Tremblant. Een skidorpje op 1,5 uur rijden van Montreal, wat in de herfst vooral geliefd is om de mooi gekleurde bossen. En mooi was het zeker! Het was niet warm, een graad of 12, maar met een strak blauwe lucht hadden we het zeker niet koud toen we langs de skipistes de berg naar boven liepen. Tussen de rood en oranje gekleurde bomen hadden we mooie uitzichten over de omgeving.

Nu ik hier ben vraag ik me steeds af: in Nederland kleuren de bomen toch ook gewoon oranje in de herfst, waarom is dat hier dan zo’n ding? Ik kom nu tot twee verklaringen: 1) de kleuren hier zijn extremer dan in Nederland: een volledig knal-rode boom heb ik in Nederland nog niet vaak gezien, maar is wel erg mooi! 2) Vijf maanden per jaar is het hier zo *&(#($^&# koud dat niemand zich buiten begeeft, waardoor de andere seizoenen vrij intens beleefd worden.

De dag daarna hebben we een paar uur gereden om bij een ander natuurpark uit te komen. Hier waren een aantal watervallen en wederom een bos. En toen ’s middags weer terug naar Montreal om de auto in te leveren. De rest van de week hebben we Montreal verkend: het oude centrum, de haven, het ‘festival park’, het formule 1 circuit en een grote kerk gezocht. Verder vooral rustig aan gedaan, lekker gegeten (voor zover dat kan in Noord Amerika) en films gekeken. Het oorspronkelijke plan was om ook naar een ijshockey wedstrijd te gaan, maar dat was ons blijkbaar niet gegund. De kaartjes voor de wedstrijd waren uitverkocht op het moment dat ze in de verkoop gingen, dus plan B was in een kroeg te gaan kijken. Ware het niet dat we de kroeg niet in kwamen omdat we geen tafel gereserveerd hadden. Als plan C waren we in een bar in een winkelcentrum beland, waar vervolgens de sateliet tv elke 2 minuten uit viel. Helaas, helaas...

Zaterdag was het tijd om Arjan weer naar het vliegveld te brengen en zondag ochtend moest ik vroeg mijn bed uit om een wedstrijd te lopen. Deze keer ben ik op mn benen blijven staan en na 21 minuten en 52 seconden was ik 5 kilometer verder over de finish! Dit was waarschijnlijk de laatste wedstrijd hier in Canada, want de winter komt eraan. Vanaf november is de kans op sneeuw zo groot dat er niets meer buiten georganiseerd wordt.

Ik heb nog 6 weken om alles hier af te ronden, dus verder ben ik vooral weer en nog hard aan het werk!

Update!

Hoog tijd voor een update!

De zomer lijkt hier nu toch definitief over: een paar dagen geleden daalde de temparatuur in binnen één dag van boven de 20 naar onder de 10. Dat is wel even acclimatiseren kan ik je vertellen. Het ziekenhuis gebouw had daar nog meer moeite mee dan ik zelf; een aantal dagen was het binnen net zo koud als buiten en het ventilatiesysteem blies vrolijk koude lucht onze kamer in. Lekker koukleumen de hele dag dus! Gelukkig hadden ze vandaag het goede knopje gevonden en kon de jas binnen uit.

Voordat het koud werd, heb ik een weekend tripje gemaakt naar Quebec City en een klein dorpje vanuit waar je op walvis excursie kunt (Tadoussac). Met een groep van 11 vetrokken we op vrijdag ochtend richting Quebec in een minibusje van iets betere kwaliteit dan je in Azie aantreft. Quebec is een mooie stad! Waar Montreal pretendeert een ‘oud Europees centrum’ te hebben, heeft Quebec dat echt. Het is de enige stad in Noord Amerika waar de stadsmuren nog staan, en binnen die stadsmuren vind je ook echt een oude ‘Europese’ stad. Je hebt eerder het idee dat je door een stadje in de Alpen loopt, dan dat je je in een grote Noord Amerikaanse stad bevindt. Er scheen ook een mooie plek op de stadsmuur te zijn om de zonsondergang te kijken, maar helaas was onze tourguide niet zo’n snelle kok en was de zon al onder toen we op dat punt aankwamen.

De volgende dag stond het hoogtepunt van de trip op het programma: de walvisexcursie. Dat betekende eerst nog 3 uur in het minibusje, maar dit keer met een veel mooiere route dan van Montreal naar Quebec. Het was stralend mooi en warm weer die dag, maar voor we de boot op mochten kreeg iedereen een dikke jas en dikke broek aan. Op de zodiak boot kan het vast fris zijn bij minder weer, maar daar hadden wij met onze dikke pakken echt geen last van! De hele middag zijn we de baai rondgevaren, van de ene groep dieren naar de andere. Zeeleeuwen, dolfijnen en verschillende soorten walvissen hebben we gezien. Helaas komen ze niet zo ver boven water, dus de enige manier waarop je ziet dat ze heel groot zijn is dat er eerst een stuk rug boven water verschijnt, dan nog een stuk rug, dan een vin, dan nog een stuk rug, en dan misschien nog een keer een staart. Toch wel indrukwekkend!

Verder ben ik ook hier een aantal keer per week aan het hardlopen. De naam van de trainingsgroep (McGill Olympic) schept hoge verwachtingen, maar is stiekem de B groep van de universiteit. De A groep is het competitie team en traint absurt veel, maar ook mijn trainingen zijn pittig. De groep met mensen tussen 20 en 30 jaar en van verschillende niveaus is een leuke groep en het is fijn om weer te trainen. We hebben de laatste weken vooral getraind op de berg: op gras en grindpaadjes, veel (stijl) op en af. Naar boven rennen valt echt vies tegen, maar het begint langzaam te wennen. Afgelopen weekend was er een cross country wedstrijd (4 km) over ons trainingsterrein. Maar helaas, ergens aan het begin van het parcours moest je een geul over springen: dat ging bij mij goed, maar degene achter me had meer problemen, ik kreeg een duw en gleed op handen en knieen over het grindpad. Auw. Wedstrijd voorbij L. Behalve schaafwonden en blauwe plekken valt het uiteindelijk gelukkig mee. Over een paar weken een nieuwe kans!

Work, work, work!

Bonjours!

Inmiddels zijn we twee weken verder en ben ik goed en wel gesettled in Montreal. Ik heb een telefoonnummer, een bankrekening, een werkplek, én gordijnen op mijn slaapkamer. Maar wat heb ik allemaal nog meer gedaan de afgelopen twee weken? Om eerlijk te zijn heb ik vooral hard gewerkt. Ik ben hier maar vier maanden en in die tijd moet ik een onderzoek opzetten, uitvoeren en een eerste versie voor een artikel af hebben. De meeste mensen zijn hier minimaal 6 maanden voor een project, maar ik wilde niet langer alleen naar Canada. Dus ik moet wat harder werken ;). (Dat is niet helemaal waar; ik had al een onderzoeksplan voor ik hier kwam en ik ben al volledig ingelezen omdat mijn hele PhD over dit onderwerp gaat.) En naast mijn onderzoek hier lopen ook een aantal projecten in Nederland nog door, waarvoor ik een aantal dingen moet regelen.

Maar goed, vooral hard gewerkt dus. Langzamerhand kwamen ook alle mensen van het lab weer terug van vakantie en heb ik iedereen ontmoet. Helaas zit ik niet in de kamer met uitzicht op het football / atletiek stadion

In de weekenden heb ik wel een beetje de stad verkend. Het eerste vrije weekend heb ik een rondje in de hop-on-hop-off bus gemaakt: lekker fout, maar een fijn verkoelend briesje bovenin de dubbeldekker. En Frank heeft me een rondleiding gegeven door het oude gedeelte van de stad en de haven. Afgelopen weekend was het voornamelijk nat buiten en ben ik niet veel meer buiten geweest dan strikt noodzakelijk was. Ik heb nog een drankje gedaan met drie collega’s en een Hollandse aardappel-gehakt-broccoli ovenschotel gekookt voor mijn Braliaans-Libisch-Palestijnse huisgenoot. Ze zei dat het lekker was, maar het moet toch wat smakeloos geweest zijn als ik haar exotische gerechten proef.

Volgende keer meer!

Ciao!

Montreal!

Afgelopen dinsdag nog op vakantie in Scandinavie en op zaterdag alweer in Canada! Na drie dagen spullen uitpakken, wassen, spullen weer inpakken en iedereen gedag zeggen, ging zaterdagmiddag mijn vliegtuig naar Montreal. Hier zal ik de komende 4 maanden werken aan mijn PhD project. Bij het Montreal Neurological Institute wil ik ervaring opdoen die ik voor mijn onderzoek in Nederland weer kan gebruiken.

Zondag was ik al vroeg wakker door de zon die vol in mijn gezichtscheen. Mijn kamer is vrij kaal en heeft dus ook geen gordijnen. Na een lekkere brunch met mijn huisgenoot ben ik het park rondgelopen op de heuvel waar ik tegenaan woon. Daar is een plateau met een mooi uitzicht over de stad. Vandaag had ik een afspraak met de professor bij de universiteit, maar omdat het een soort feestdag is, waren er verder weinig mensen in het lab. Verder ben ik druk met dingen regelen: een bankrekening, een SIMkaart, gordijnen, etc... Vanaf morgen ga ik echt aan het werk.

Voor zover ik nu heb gezien is Montreal een mooie stad! Het is een stuk kleiner dan Chicago, waardoor het hier goed te doen is om in het centrum te wonen. En de straten zijn hier ook niet zo recht. Dat is ook niet zo raar, want Mont Royal maakt dat veel straten hier slingerend omhoog lopen. Dat maakt de route van het centrum naar mijn huis nog een aardige opgave! Verder valt het op dat de mensen echt overal vandaan komen. Het is natuurlijk zomer, dus er zijn veel toeristen, maar je hoort op straat bijna net zoveel andere talen als Frans of Engels. Officieel is Montreal franstalig, maar zodra men door heeft dat je weinig Frans spreekt, wordt meteen overgeschakeld op Engels. Nog niet echt bevorderend voor mijn Franse taalvaardigheid dus.

Morgen dus echt aan het werk op het lab, en de komende tijd hier meer verhalen over mijn avonturen in Montreal.

PS: de foto's doen het nog even niet geloof ik..