Vorige week vrijdag was het eindelijk zo ver, een weekje ‘vakantie’, want Arjan kwam op bezoek! Door de weeks moest ik ’s morgens gewoon werken, maar was ik ’s middags vrij. En maandag was het Thanksgiving in Canada, dus sowieso een vrije dag. Thanksgiving wordt hier niet echt gevierd, maar wordt vooral gezien als ‘lekker een extra vrije dag’. Vorige week zondag en maandag hadden Arjan en ik het plan om de stad uit te gaan, en we waren dus ook niet de enigen met dat plan.

De eerste bestemming was Mont Tremblant. Een skidorpje op 1,5 uur rijden van Montreal, wat in de herfst vooral geliefd is om de mooi gekleurde bossen. En mooi was het zeker! Het was niet warm, een graad of 12, maar met een strak blauwe lucht hadden we het zeker niet koud toen we langs de skipistes de berg naar boven liepen. Tussen de rood en oranje gekleurde bomen hadden we mooie uitzichten over de omgeving.

Nu ik hier ben vraag ik me steeds af: in Nederland kleuren de bomen toch ook gewoon oranje in de herfst, waarom is dat hier dan zo’n ding? Ik kom nu tot twee verklaringen: 1) de kleuren hier zijn extremer dan in Nederland: een volledig knal-rode boom heb ik in Nederland nog niet vaak gezien, maar is wel erg mooi! 2) Vijf maanden per jaar is het hier zo *&(#($^&# koud dat niemand zich buiten begeeft, waardoor de andere seizoenen vrij intens beleefd worden.

De dag daarna hebben we een paar uur gereden om bij een ander natuurpark uit te komen. Hier waren een aantal watervallen en wederom een bos. En toen ’s middags weer terug naar Montreal om de auto in te leveren. De rest van de week hebben we Montreal verkend: het oude centrum, de haven, het ‘festival park’, het formule 1 circuit en een grote kerk gezocht. Verder vooral rustig aan gedaan, lekker gegeten (voor zover dat kan in Noord Amerika) en films gekeken. Het oorspronkelijke plan was om ook naar een ijshockey wedstrijd te gaan, maar dat was ons blijkbaar niet gegund. De kaartjes voor de wedstrijd waren uitverkocht op het moment dat ze in de verkoop gingen, dus plan B was in een kroeg te gaan kijken. Ware het niet dat we de kroeg niet in kwamen omdat we geen tafel gereserveerd hadden. Als plan C waren we in een bar in een winkelcentrum beland, waar vervolgens de sateliet tv elke 2 minuten uit viel. Helaas, helaas...

Zaterdag was het tijd om Arjan weer naar het vliegveld te brengen en zondag ochtend moest ik vroeg mijn bed uit om een wedstrijd te lopen. Deze keer ben ik op mn benen blijven staan en na 21 minuten en 52 seconden was ik 5 kilometer verder over de finish! Dit was waarschijnlijk de laatste wedstrijd hier in Canada, want de winter komt eraan. Vanaf november is de kans op sneeuw zo groot dat er niets meer buiten georganiseerd wordt.

Ik heb nog 6 weken om alles hier af te ronden, dus verder ben ik vooral weer en nog hard aan het werk!