De afgelopen anderhalve week hebben we de beroemde Great Ocean Road (Aussie uitspraak: Roooooooowd) afgereden. Vanuit de Grampians was het maar een paar uurtjes naar het zuiden om bij de oceaan uit te komen. Vanaf daar loopt de weg ongeveer 250km langs de oceaan naar Melbourne.

Het eerste stuk heeft een erg indrukwekkende kustlijn met steile kliffen in de zee. Hier zijn ook de bekende ‘twaalf Apostelen’: hoge rotspunten die boven het water uitsteken. Er zijn er door de jaren heen een aantal ingestort, dus er staan er nu nog 7. Sommige mensen hadden ons vooraf gewaarschuwd dat de Great Ocean Road in november te warm zou zijn. Nou nee ... wij hebben vooral met dikke truien en jassen rond gelopen, en de nodige regen vooral veel wind (en dus woeste zee) gezien.

Verderop werd de wind minder hard, de kust minder steil en de zee minder woest. Daar hebben we koala’s gespot in het bos, en wandelingen gemaakt langs watervallen en regenwoud. Nog een stuk verderop was de rotskust vervangen door lange stranden, bekend om de goede surfgolven en surfers waren ook echt overal te vinden. Toen de zon weer tevoorschijn was gekomen, hebben wij ook onze surf ’skills’ geprobeerd! Het was lekker ploeteren in het water, al moeten we toegeven dat we na 4 uurtjes oefenen in Nederland nog geen pro’s in de hoge Australische golfen zijn.

Via Phillip Island zijn we daarna naar Melbourne gereden. Philip Island is bekend door de Penguin Parade: duizenden pinguins komen elke avond uit de zee naar hun nest op het land, en dat kun je als toerist bekijken. Vanaf een betaalde tribune aan het strand welteverstaan. Een bizar gebeuren: honderden mensen verkleumen op een betonnen tribune die op de zee uitkijkt. Toen de zon onder was, kwamen de pinguins het strand op gewaggeld en was het wel heel gaaf: ze kwamen echt vlak langs lopen!

In Melbourne hebben we vooral rondgelopen en lekker gegeten. Het is een heel relaxte stad, met mooie parken, veeeeel sportstadions en leuke wijkjes waar je goed kan eten en drinken.

Nu de auto weer ingeleverd een goede 2000 km verder, en gaan we weer eens vliegen. Op naar Tasmanië!